77. Godefried en zijne Familie

Oblongvel. 4 houtblokken zonder kader, niet gesigneerd, 2 rijen van 2 blokken, 124 x 160 mm.

Het verhaal ontvouwt zich rond een klein boerenhuishouden dat een bescheiden maar gelukkig leven leidt op het platteland. De familie, bestaande uit een vader, een moeder en hun kinderen, heeft hard gewerkt om hun kleine boerderij op te bouwen en een eenvoudige levensstijl te onderhouden. Hun dagen zijn gevuld met het zorgen voor de dieren, het verbouwen van gewassen en het genieten van de kleine momenten samen.

Maar op een noodlottige dag breekt er brand uit in het huis. Een ongeluk, een vonk die in de hooischuur terechtkomt, en voor ze het weten, staan de vlammen hoog boven hun hoofd. De paniek slaat toe terwijl de familie probeert te redden wat er te redden valt. Hun huis, hun thuis, gaat in vlammen op en met het huis vergaan ook al hun bezittingen: meubels, kleding, herinneringen. De rook kringelt de lucht in terwijl de vlammen alles verslinden.

Na de verwoesting staan ze met lege handen en gebroken harten. De realiteit dringt door: ze hebben geen huis meer om naar terug te keren en geen middelen om te overleven. Het gezin besluit dat ze niet alleen kunnen blijven hopen op een wonder, maar dat ze actie moeten ondernemen om hun leven weer op te bouwen. Ze maken een moeilijke beslissing: bedelen om hulp.

Met een mengeling van trots en wanhoop trekken ze van deur tot deur in de buurt, met hun kinderen aan de hand. Ze vertellen hun verhaal, hun ogen gevuld met verdriet en hun stemmen trillend van emotie. De dorpsbewoners, aangeraakt door hun verhaal, bieden wat ze kunnen: wat geld, voedsel en warme woorden van bemoediging.

Langzaam maar zeker verzamelen ze genoeg om hun nieuwe leven te beginnen. Met de hulp van de gemeenschap en de vastberadenheid om weer op te bouwen, beginnen ze aan de herbouw van hun huis. Het proces is zwaar en tijdrovend, maar de liefde en de steun van hun buren geven hen kracht.

Stap voor stap komt er weer leven in de boerderij. De familie leert om samen te werken en hun verdriet om te zetten in motivatie. Hun nieuwe huis, hoewel niet perfect, wordt een symbool van hoop en doorzettingsvermogen. Ze beseffen dat, hoewel het leven hen heeft getest, de kracht van de gemeenschap en de liefde voor elkaar hen in staat stelt om de grootste tegenslagen te overwinnen.

Uiteindelijk kijken ze met een hernieuwde waardering naar hun nieuwe thuis, dat niet alleen stenen en hout bevat, maar ook de herinneringen aan hun strijd en de hulp van de mensen om hen heen. Hun verhaal is er een van verlies en wederopbouw, van gemeenschap en de onverwoestbare geest van de mens.

Brepols kopieerde deze prent van Mindermann, maar veranderde het verhaal in een onschuldig verhaal van een boerenfamilie wiens huis door brand wordt verwoest. Ook de prent van Mindermann gaat terug op een fraai geïllustreerd werk van J. Martin Usteri uit 1803, Das Vaterunser eines Unterwaldners, waarin varianten van regels uit het Onzevader werden gebruikt om te klagen over de verschrikkingen van de Franse bezetting, waartegen de inwoners van het kanton Unterwalden in 1798 in opstand kwamen. Op de prent ontbreekt elke verwijzing naar Zwitserland, waardoor deze prent een aanklacht tegen de oorlog in het algemeen wordt. (Kinderprenten, volksprenten… Nico Boerma, pagina 564)