151. Groote zang en muziek van beroemde Muzijkanten - Grande musique et chant des principaux Musiciens

Zestien houtblokken met kader, niet gesigneerd, 4 rijen van 4 blokken, 62 x 57 mm. Tweetalige onderschriften. Zelfde houtblok als die van nr. 126, maar in een andere volgorde.

Deze prent toont een reeks groteske voorstellingen van muzikanten, waarbij elk beeld een bepaalde muzikant of instrument vertegenwoordigt. De personages worden in overdreven en humoristische stijlen afgebeeld, met komisch grote of vervormde lichamen, wat typerend is voor de groteske kunststijl die zowel fascinatie als afschuw opwekt. Het geheel biedt een karikaturale blik op een orkest.

De eerste afbeelding toont een dirigent, die met grote gebaren de muzikanten aanstuurt. Daarna volgt een zanger met theatrale expressie, die zijn stem op dramatische wijze lijkt te verheffen. De contrabassist wordt weergegeven met een overdreven groot instrument dat nauwelijks in verhouding staat tot zijn lichaam. Andere muzikanten, zoals de hoornblazer, dwarsfluitspeler, fluitist en luitspeler, worden stuk voor stuk op ludieke wijze afgebeeld, met elk hun eigen groteske kenmerken.

In het midden van de reeks komt een violist voor die op een sierlijke viool speelt, gevolgd door klarinet- en mandolinespelers, wiens instrumenten net zo uitbundig zijn vormgegeven als de personages zelf. De rommelpotspeler voegt een element van volksmuziek toe aan de prent, terwijl de trompet- en doedelzakspelers hun blaasinstrumenten met opvallende intensiteit bespelen.

De harpiste brengt een elegant contrast in het geheel, hoewel ook zij in een groteske stijl is weergegeven. Het laatste beeld in de reeks, in plaats van een muzikant, toont een koorddanser. Deze toevoeging aan de muzikale voorstelling onderstreept de theatrale en amusante aard van de prent, waarin muziek en komedie op humoristische wijze samenkomen.

Deze prent had waarschijnlijk een entertainende functie, bedoeld om zowel kinderen als volwassenen te laten lachen door de belachelijke en over de top afgebeelde muzikanten. Tegelijkertijd kan het gezien worden als een satirische voorstelling van een orkest, waarbij de kunsten van muzikanten op humoristische wijze worden geparodieerd.

Dit is ongetwijfeld de originele editie die is uitgegeven met de Nederlandse houtblokken na hun verwerving op de veiling van op 9 april 1845 in Nederland, waar ze voor het laatst zijn uitgegeven door het huis J. Noman onder het nr. 22. Brepols behield de volgorde van de houtsneden en de legenden, maar voegde een Franse vertaling toe. Toen de houtblokken van zijn nr. 126 versleten waren, verving hij ze door die van nr. 151 en stopte daarom met het drukken van deze. Zie ook nr. 126.