67. -, 't Weer is vandaag voor 't visschen goed... - Aujoud'hui il fait très-bon...

24 houtblokken met kader, gesigneerd H. numan, robyn en J. O. (Jan Oortman), 4 rijen van 6 blokken, 50 x 38 mm., tweetalige onderschriften.

Een mix van kleine onderwerpen.

De zondaar heeft de leiding (de schoorsteenveger). 一 De windvlaag en de modiste. 一 Na de regen, het goede weer (de wind blaast van het kapsel van een jong meisje). 一 Het lied van de nachtegaal. 一 De hoorn (optisch). 一 De hemel zal de beloning zijn van goede kinderen (de horoscoop). 一 Verstand komt niet vóór de leeftijd (de grappenmaker). 一 De countrydans. 一 Het eenogige cabaret.一 De koopman uit de vergetelheid. 一 De zon glanst voor de rijken en voor de armen. 一 De halt. 一 De molen. 一 Woorden van slagers (schaapscheerders). 一 De schraper en de pruikenmaker. 一 De bedelaar. 一 Intelligentie (bedelaars). 一 De brutale kleintjes en de dronkaard. 一 Een tour de force (Het spreekwoord: Van den Os op den Ezel springen). 一 De danszaal (het bordeel). 一 De ontmoeting (De dame en de zeepmaker). 一 Geschil van geleerden. 一 Hanengevecht. 一 De verdiende rust (De man die op eieren zit).

Een aantal houtsneden is, zoals we zojuist hebben gezien, door onwetendheid voorzien van foutieve legendes. De schoorsteenveger is een visser geworden (!), de opticien, een marionet, bedelaars die hun handen uitstrekken, vreedzame burgers die naar een adres informeren; het café waar meisjes dartelen in het gezelschap van hun passerende minnaars, een eerlijke danszaal, enz. enz. Laten we de houtsnede noemen waarop, ondanks de aanwezigheid van voorbijgangers, twee brutale kleintjes urineren op het gezicht en het lichaam van een dronkaard die languit voor een cabaret ligt. We reproduceren de legende van Noman en Stichter:

Zie hoe de dronkenschap
Ons zorgeloos doet wezen ;
Heeft niet dees dronke schoft
Het ergst gevaar te vrezen ?
Hij ligt daar wereloos;
Heeft noch verstand noch krachten.
Die rampspoed niet begeert
Moet zich voor drinken wachten.

Deze mooie verzen, die zo'n mooie morele les bevatten, Beersmans niet bereikt hebbend, onderstreept hij het beeld van de volgende banaliteit:

Sta op mijn vriend, ’t is zeker waar,
Zoo komt gij zeker nooit niet klaar.

1870 - 1902